Noah – YouTuber

Jaren geleden documenteerde Noah op YouTube zijn transitie. Video’s maken was een creatieve uitlaatklep, maar het was ook een manier om een veilige ruimte te creëren voor jonge transgender kinderen en hen de informatie te geven die Noah zelf als kind miste. Daarbij kreeg hij regelmatig te maken met de ondoorgrondelijke contentmoderatie van YouTube.

Waarom ben je gestart met het maken van video’s?

De voornaamste reden was dat ik een veilige plek wilde creëren voor mezelf en voor mensen die op zoek waren naar informatie over transgender issues. In het begin waren er wel wat hatelijke comments, maar die kon ik zelf blokkeren. Woorden zoals ‘doodmaken’, bijvoorbeeld, kon ik onzichtbaar maken in de reacties. Na een tijdje begon ik best veel berichten te krijgen van mensen die zeiden dat ze zich ondersteund voelden door mijn content. Dat is waarvoor ik het deed.

Van wat voor soort censuur had je last?

Het meest storende was denk ik het YouTube ‘familie-filter’. Nadat ik hoorde dat andere LGBTQ-content niet te vinden was als deze feature aan stond, checkte ik of dat ook voor mijn content gold. En ja: als ik het filter aanzette, kon ik veel van mijn eigen video’s niet vinden.

Door het familie-filter op YouTube waren mijn video’s niet meer zichtbaar.

YouTube heeft creators hier nooit over geïnformeerd, we moesten het zelf uitvinden. Als het over sex ging had ik het misschien begrepen. Ouders willen dat misschien zelf met hun kinderen bespreken. Maar er zijn kinderen die simpelweg transgender zijn en die veilige informatie nodig hebben over dit onderwerp. Maar goed, het bevestigde ook meteen de reden dat ik de video’s was gaan maken.

Waren er dan geen heldere regels?

Nee. Sterker nog, ik ben hierover destijds geïnterviewd door de NOS. Vóór het interview was de helft van mijn content niet zichtbaar wanneer het filter aanstond. Na het interview heeft iemand bij YouTube dit handmatig aangepast en kon je mijn video’s wel vinden. Ook daarover informeerde YouTube mij niet; ik kreeg van iemand van de NOS een berichtje dat het was gebeurd.

YouTube informeerde mij niet als ze mijn video’s censureerde.

Een andere vorm van contentmoderatie waar ik mee te maken kreeg was wanneer YouTube een video beoordeelde als niet ‘advertentievriendelijk’. Met zo’n beoordeling kun je geen inkomsten genereren met je video. Je kreeg nooit een specifieke reden. Sommige creators hadden het gevoel dat het lag aan het gebruik van woorden als ‘transgender’, ‘LGBTQ’ of ‘homo’. Ik heb gehoord van iemand die bij één van deze platformen werkte dat dat niet per se hun intentie is, maar dat het wel gebeurt. Meer dan de helft van mijn video’s waren zogenaamd niet advertentievriendelijk. Gelukkig deed ik het nooit voor het geld.

Heb je ooit geprobeerd om in beroep te gaan tegen zo’n beoordeling?

Soms. Dan kreeg ik altijd hetzelfde standaard antwoord. Geen verdere uitleg en mijn content heeft geen enkele keer een andere beoordeling gekregen.

Had het invloed op wat of hoe je dingen deelde? Heb je jezelf gecensureerd?

Ik heb geëxperimenteerd met verschillende titels voor mijn video’s. Bijvoorbeeld door het woord ‘trans’ of ‘ftm’ weg te laten. Het enige resultaat was dat ik moeilijker te vinden was; de meeste mensen die zoeken naar transgender issues zoeken specifiek naar die woorden. Als ik de keuze moest maken tussen goed vindbaar zijn voor de mensen die mij zoeken, versus inkomsten genereren, dan kies ik het eerste. Op een bepaald punt heb ik erover gedacht om op een ander platform te posten, maar dat heeft praktisch geen zin. Er is geen ander platform waar je zo goed vindbaar bent als op YouTube.

Op een ander platform dan YouTube posten heeft geen zin, er is geen ander platform waarop je goed vindbaar bent.

Op dit moment maak ik geen Youtube video’s meer. Niet vanwege de censuur, maar omdat mijn transitie klaar is. Het was een goed moment om te stoppen. Ik wilde ruimte om te reizen, en om gewoon te zijn.